tatum

Þegar ég var 19 ára lenti ég í bílslysi, eftir slysið þurfti ég að læra að ganga í annað sinn á ævinni og í kjölfar þess þurfti ég að beita líkama mínum á annan veg en ég var vön.  Mér var sagt að ég væri öryrki og yrði að temja mér aðra lífshætti........ ÉG SAGÐI NEI ég er ekki öryrki og hef unnið fyrir  mér  síðan (en ég finn ennþá að ég get ekki gert ýmislegt, en hef alltaf verið viss um að geta séð mér farborða sem og ég hef gert).  Ástæða þess að ég ákvað að blogga um þetta er sú að sumir bloggarar hafa greinilega ekkert fyrir stafni svo dögum skiptir.  Getur verið að þegar síðasta atvinnuleysistímabil reið yfir íslensku þjóðina hafi litið betur út í alþjóðlegum skýrslum að skrá fólk sem öryrkja frekar en atvinnulausa?  (Ég persónulega þekki fólk sem gæti alveg unnið störf sem ég hef unnið undanfarin ár en kýs frekar að vera á örorku).  Hafði íslenska þjóðin þörf fyrir allt þetta erlenda vinnuafl ? (á góðæristíma íslendinga) sem nú flýja land í umvörpum?  Hefur einhver hugsað útí það að á meðan góðærið geysaði yfir okkur þá var mjög dulið atvinnuleysi í landinu!!!!! Þúsundir manna í skóla og aðrar þúsundir sem þáðu örorkubætur... Er ekki kominn tími á að virkja VINNANDI fólk í þessu landi? Þannig að við séum ekki alltaf þau sömu sem tökum á okkur vinnuna.... skattana..... skyldurnar.......   allavega er þetta fólk sem er á blogginu pennafært það mætti nýta í blaðaútgáfu í stað þess að hafa þetta fólk heima á launum hjá okkur skattgreiðendum...... 

Allavega sýnist mér að vinnsælustu bloggararnir séu ekki launþegar........ (ef þetta á ekki við rök að styðjast er opið fyrir komment.)

Þetta er bloggið mitt 29.júlí 2008 og hvern hefði grunað að ríkisstjórnin færi alla leið?  þeir eru allavega byrjaðir.....

Hvernig getur ríkissjóður átt að bjarga bönkunum? 

Er ekki eitthvað bogið við það að "einkavæddir" bankar geti fengið ómælda peninga frá ríkissjóði til að bjarga sér frá "gjaldþroti"???

Ekki fáum við óbreyttir þegnar þessa lands slíka þjónustu! 

Eða "venjuleg" fyrirtæki í landinu! 

Eftir lestur Viðskiptablaðsins í dag, þar sem stendur að ríkissjóður gæti þurft að "hjálpa" bönkunum með allt að 3 billjörðum á næstu 3 árum!   (hvað eru mörg núll í billjarði?)

Það þýðir að hvert mannsbarn hjá þjóðinni yrði skuldsett um 10 milljónir! 

Eru þessir menn ekki glæpamenn sem seldu "vel völdum kjölfjárfestum" þjóðarbankana?  

Ég er ansi hrædd um að hjá öðru ríki væru þessir ákvarðanir litnar mjög alvarlegum augum og rannsókn þegar hafin.  Og þeir látnir svara til saka og taka út dóm fyrir aðgerðir sínar, og settir af með skömm!!  En hér tíðkast sú stefna (alveg gagnrýnislaust) að þessir sömu ákvarðanatökumenn "velja" sér bara nýjan stól hjá hinu opinbera!! 

Það er stundum eins og Litla Ísland sé í öðrum heimi þegar kemur að starfsafglöpum hjá ráðherrum þjóðarinnar!  

Þessir sem stjórna þessu landi (og hafa verið við stjórn) eru fyrir löngu búnir að sýna að þeir eru ekki hæfir til að sinna störfum sínum....... Í öðrum löndum þyrfti þetta fólk að segja af sér!

Þegar fólk er ráðið til vinnu og uppfyllir ekki það sem í starfslýsingu stendur, er það látið víkja fyrir öðrum hæfari.

Kjósendur þessa lands höfum þetta í huga þegar við göngum í kjörklefa í framtíðinni, ekki kjósa bara eitthvað, eða það sama og síðast og þarsíðast os.frv. Gerum kröfur til þeirra einstaklinga sem bjóða sig fram um að starfslýsingu sé framfylgt!  Losum okkur við frændskapinn, klíkuskapinn sem þessi þjóð hefur búið við alltof lengi.  Valdið er hjá okkar í næstu kosningum!

Það er öruggt að skattastefna þjóðarinnar á eftir að versna ef ríkissjóður tekur lán til að bjargar þessum sem fengu að kaupa bankana, 10.000.000,-  á hvert mannsbarn er mikið að greiða af með vöxtum!  Höfum þetta í huga.  Fylgjumst VEL með aðgerðum ríkisstjórnarinnar.  Við (litla Gunna og litli Jón þessa lands) komum til með að þurfa greiða lánið til baka með vöxtum!

Ég hef alltaf reynt að virða trúarskoðanir annarra, í þeirri von um að þeir virði mínar.  Ég er ekki strangtrúuð en hef mína "barnatrú" eins og við Íslendingar (flestir) köllum okkar trú.  Með tilkomu annarra trúarhópa til landsins gefst annað slagið möguleiki á að ræða trú fólks og mismuninn.

Múslimatrú hefur verið mikið umrædd í heiminum undanfarin ár.  Ég varð þeirrar gæfu njótandi að komast í umræðu við strangtrúaðan múslima nýlega, ræddum við trú hvors annars í nokkurn tíma.... honum fannst ekki mikið til koma um hvernig Jesú á að hafa verið getinn (kannski skiljanlegt)(hver er eingetinn?). 

Umræðan fór um víðan völl eins og vill verða um svona málefni.  En það sem mér brá mest við var setningin; myndir þú ekki drepa ef einhver í þinni fjölskyldu væri drepin?  Ég svaraði NEI, því mér myndi ekki líða betur!  Þetta átti minn elskulegi viðmælandi erfitt með að skilja. (ég tók svo dæmi um ef maki minn héldi fram hjá mér liði mér ekki betur ef ég gerði slíkt hið sama).  Hvað ef börnin þín yrðu drepin?  Og svar mitt var NEI! ég færi ekki út að drepa aðra til að réttlæta það....  Og einmitt þarna greindi okkur allverulega á í trúarumræðunni... ég benti honum á að þetta hefði verið stundað á fyrri öldum, auga fyrir auga, tönn fyrir tönn, en í nútímasamfélagi hefðum við einmitt dómskerfi til að dæma í slíkum málum.  En viðmælanda mínum fannst í lagi að drepa ef einhver hefði verið drepinn sem var honum kær......

Er þetta eitthvað sem við þurfum að íhuga? 

Eða er ég ein með þessar áhyggjur?

Oft birtast hér á blogginu lýsingar feðra á því hversu slæmar barnsmæður þeir hafa valið sér, þ.e. þær eru að hefna sín á þeim, (ekki veit ég fyrir hvað þær eru að hefna sín, það hefur aldrei komið fram), með því að meina þeim að hitta barnið (börnin) þeirra. 

Sjálfsagt hefur einhver atburður átt sér stað sem ekki er sagt frá!  Getur verið að slæm meðferð á börnunum hafi átt sér stað???  getur verið að einhver hafi "geymt" börnin í hjólreiðageymslunni?   (haft eftir börnum sem upplifðu slíka meðferð hjá föður sínum)  eða skilið þau eftir hjá "nýrri sambýliskonu" sem er alltaf argandi og gargandi (haft eftir barni sem neitaði að fara aftur í samvist við föður sinn).... og lengi mætti telja....

En aldrei hef ég séð bloggað um að feður neiti að hitta barnið (börnin).  En þau tilfelli eru líka til en minna fer fyrir þeim í umræðunni, því íslensk barnalög ná ekki yfir slíka hegðun, undarlegt að kalla þessi lög "barnalög". ein skýringing sem einn faðirinn gaf var: nýja sambýliskonan vill ekki neina fortíð....  þannig að það er best að hafa hlutina svona, án umgengni!

Það barn grét á leikskólaaldri því það kom aldrei neinn "pabbi" að sækja það. 

Móðirin reyndi að sækja "RÉTT" barnsins til yfirvalda og svarið var einfallt!!!! 

Það borgar sig ekki að sækja umgengni til föður sem ekki hefur áhuga!!!!!!   

þar með var  réttur barnsins fótum troðinn!!  (og ekki gefst þessum börnum kostur á að beita feðurna dagsektum!!!!) 

Og hver er þá réttur barnsins???

Eru feður íslenskra barna ekki í sérstöðu?????   Þeir þurfa ekki að hitta börn sín nema þeir nenni og jafnvel þykjast nenna, geyma barn í hjólreiðageymslu er ekki mannlegt (en þar var barnið notað til að hefna sín á móður, dagsektum var beitt, á móður eftir að barnið neitaði að fara aftur í hjólreiðageymsluvist)  móðirin stóð að sjálfsögðu með sínu barni, en galt sektum fyrir!

Hvernig má það vera að hægt er að krefjast dagssekta ef móðir hindrar umgengni? 

En feður hafa allan rétt (til umgengni) en engar skildur (til að rækta umgengni)!!!! 

Er verið að hugsa um hag barnsins í svona lögum????  

Eru þetta feðralög? 

þetta eru allavega ekki barnalög! 

Svo mikið er víst!!!!

Við lagasetningu  í barnamálum skal haft að leiðarljósi "aðgát skal höfð í nærveru sálar"

Í nýju frumvarpi til laga sem liggur fyrir þinginu, eru þvílík meinvörp í gangi, að efni er í nokkur blogg um barnalagamál.  Vegur þar þyngst "peningalyktin" sem af þessu frumvarpi er!!! Það er engu líkara en þeir aðillar sem leggja slíkt fram á þingi líti á barnssálir einungis sem peninga.... það er dapurt.  Í ljósi þess að aldurs síns vegna mega þessir aðilar "börnin" ekki tjá sig um málefnið.