Það er svolítið kalt hér á sviðinu, sagði Jónsi

Þegar ég var að alast upp var mikið spiluð tónlist á heimilinu, allskonar tónlist, sem ég held að hafi mótað mig, ég er ekki með neitt fyrirfram ákveðið að ég þoli ekki eina tónlist og önnur sé betri, ég er svokölluð alæta, hlusta á allt frá  þungarokki til óperu, kántrý og bara alla tónlist oft hlusta ég bara á textan því mér finnst þeir segja ýmislegt. 

Og í gær var ákveðið að bæta við tónlistina og fá sér göngutúr og náði ég í Laugardalinn nokkru áður en Sigur Rós kom á svið, en það var ætlunin að sjá hvað Sigur-Rós gerir, hafði aldrei heyrt í þeim bara heyrt í fréttum um að Sigur-Rós væri að gera það gott.  Ákvað að fara með opnum hug og bara hlusta og sjá.  (En mér finnst alltof margir fastir í einhverjum "tónlistarsmekk" og hlusta ekki á þetta og ekki hitt af því það höfðar ekki til þeirra, en þeir hafa samt aldrei gefið því séns vegna fyrirfram "fastákveðinnaskoðanasinna".  Ég held að svoleiðisfólk sé líka svolítið þrögsýnt á lifið.) 

Aðra eins snillinga á hljóðfæri hef ég ekki séð, söngvari þeirra heillaði mig líka.  Þannig að þegar ég gekk heim á leið hafði Sigur-Rós bætt við einum aðdáanda í sitt safn.

Mitt hjarta sló með gleðitónum. 

Takk fyrir frábært framtak. 

Lengi lifi tónlistin, því hún léttir jú lífið.